Αποχαιρετισμός.

Από καιρό ήθελα να κάνω ένα πάρτι ακόμα και χωρίς αφορμή... Σε αυτήν την περίπτωση υπήρχε πέρα από αφορμή και κάθε λόγος να κάνω ένα. Είχα υποσχεθεί τόσο στον εαυτό μου όσο και σε όλους του φίλους που με ρωτούσαν, ότι θα κάνω ένα μεγάλο πάρτι αποχαιρετισμού. Στο πρότυπο εκείνου του 2007 με αφορμή τον κοινό εορτασμό Αγγέλου και Αγγελικής αλλά πολύ μεγαλύτερο! Με όλους τους παλιούς φίλους αλλά και όλους τους νέους με live μουσική [όπως τότε] αλλά με περισσότερα «Ταλέντα».

Δυστυχώς όμως ο τραγικός χαμός του θειου μου ακύρωσε κάθε σκέψη για πάρτι και το ξαφνικό πρόβλημα υγείας στενού συγγενικού μου προσώπου μονοπώλησε τον χρόνο μου μέχρι και την τελευταία μέρα. Έτσι δεν υπήρχε χρόνος για να οργανωθεί κάτι και πολύ περισσότερο δεν υπήρχε χώρος στο μυαλό μου για μια ακόμη έννοια...

Παρόλα αυτά αποχαιρετισμός έγινε και μάλιστα και μαζικός και απρογραμμάτιστος και αξέχαστος....

Ο ΜΑΖΙΚΟΣ

Ο μαζικός έγινε με την υιοθεσία από μέρους μου του προγραμματισμένου ψησίματος στην κατασκήνωση που εκ των πραγμάτων μετονομάστηκε σε αποχαιρετιστήριο. Σε ηλικία γυμνάσιου είχα ακούσει για τον αντίστοιχο αποχαιρετισμό στο Διονύση, πως να μπορούσα να φανταστώ ότι θα ζούσα και εγώ τον ίδιο αποχαιρετισμό και για τον ίδιο λόγο...
Ευχαριστώ όλους για το δώρο και την παρουσία τους και περισσότερο όσους δεν είχαν σκοπό να έρθουν και άφησαν υποχρεώσεις για να καταφέρουν να συμμετάσχουν.[κ. Αντιδήμαρχε ευχαριστώ για την βοήθεια στο ψήσιμο...]

Πάτερ, κ Δημήτρη, κ Ηλία ευχαριστώ για την αφιέρωση, δυσκολεύομαι να την ανακαλέσω στη μνήμη χωρίς να συγκινηθώ...



Ο ΑΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΤΟΣ.

Μέσα στον πανικό των νοσοκομείων, των υποχρεώσεων, τον εκκρεμοτήτων, την προετοιμασία της οικοσκευής μου και της παραλαβής της την τελευταία κιόλας μέρα από την μεταφορική δε είχα αντιλήφθη ότι ήταν το τελευταίο μου βράδυ πριν την αναχώρηση για Αθήνα. Πρώτα βιαστικά τηλεφωνά για ένα γεύμα με πολύ στενούς φίλους και κατά την διάρκεια του γεύματος τηλεφωνά της τελευταίας στιγμής σε φίλους για το τελευταίο ποτό μετά. Παρά το βιαστικό και ελληνικό[τελευταίας στιγμής] κάλεσμα καταλήξαμε μεγάλη παρέα στο Προξενείο με φίλους και συναδέλφους. Παρακαλώ να με συγχωρέσουν όσοι παρέλειψα να καλέσω αλλά φαντάζομαι πως η εισαγωγή δεν αφήνει αμφιβολίες ότι έγινε εκ παραδρομής.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους απάντησαν στο κάλεσμα με την παρουσία τους και συγγνώμη που η «οικογενειακή» Φώτο βγήκε λίγο πριν την αναχώρηση με αποτέλεσμα οι περισσότεροι να απουσιάζουν από αυτή.




Ο ΑΞΕΧΑΣΤΟΣ

Η ημέρα της αναχώρησης για Αθήνα.

Παραλείπω την στιγμή που έφυγα από το σπίτι μου και αποχαιρέτισα τους δικούς μου γιατί ήταν από τις δυσκολότερες στιγμές τις ζωής μου.

Είχα συνεννοηθεί με τον Ανδρέα για να με πάει στο αεροδρόμιο και έτσι το απόγευμα φορτώσαμε της βαλίτσες και ξεκινήσαμε. Στη Θεσσαλονίκη συνετίσαμε τον Θοδωρή και την Παναγιώτα και ήπιαμε το τελευταίο καφεδάκι στο Azzuro με θεά το Θερμαϊκό βαμμένο στα χρώματα του ηλιοβασιλέματος,

Φτάσαμε στην αποβάθρα του αεροδρόμιου γνωρίζοντας ότι θα με αποχαιρετίσουν μόνο οι 3 αυτοί φίλοι.

Προς έκπληξη μου αντίκρισα τον Μάκη με την Υβόννη !?!?! και όχι μόνο αυτούς ! ολόκληρη συμμορία! Γιάννης και Παύλος, πότε ήρθαν αυτοί;; Παναγιώτα[τρελοκομείο] και Στέλλα!, Mildren πως βρεθήκαν όλοι αυτοί εδώ? Απίστευτο... τους περισσότερους είχα χρόνια να τους δω και τελικά ο βασικός υπαίτιος απουσίαζε.. Αγγελική και όλοι όσοι εμπλακήκατε στην διοργάνωση αυτού του αποχαιρετισμού, μου κάνατε ένα ανεκτίμητο απρόσμενο δώρο. Σας ευχαριστώ όλους για τις ευχές και για την αγάπη σας μα περισσότερο γιατί μετατρέψατε μια αμήχανη στιγμή σε πραγματική γιορτή!

Εύχομαι σε όλους καλή αντάμωση και να συναντιόμαστε μόνο για καλό!